حق انتفاع از حقوق مالی است و در صورتی که در عقد عدم حق انتقال به غیر شرط نشده باشد، منتفع می تواند آن را به دیگري انتقال دهد، زیرا هر مالکی می تواند هر گونه تصرفی در ملک خود بنماید و حق انتفاع، ملک منتفع می باشد. اما در صورتی که قید مباشرت در حق انتفاع شده باشد، منتفع می تواند آن را به غیر انتقال دهد با شرط آنکه خود از آن استفاده نماید .
بنابر آنچه در تعریف حق انتفاع ذکر شد، اجاره دادن حق انتفاع از طرف منتفع به معنی اصطلاحی ممکن نخواهد بود، زیرا اجاره تملیک منفعت است و منتفع مالک منافع نمی باشد تا آن را بتواند به دیگري انتقال دهد، بلکه او داراي حقی است که در اثر آن از منافع مال موضوع حق انتفاع بهره مند می گردد و می تواند این حق را مانند حقوق مالی دیگر به هر کس بخواهد واگذار نماید.
بنابراین اجاره از طرف منتفع، مسامحه در تعبیر است. منتفع نمی تواند حق انتفاع را براي بیش از مدتی که خود دارا می باشد، به دیگري واگذار کند، چنانکه هرگاه حق انتفاع بطور رقبی و یا عمري به مقدار عمر منتفع برقرار شده باشد و منتفع براي مدت ده سال حق انتفاع خود را به دیگري واگذار بنماید و مدت رقبی کمتر از آن باشد و در صورتی که عمري است قبل از ده سال منتفع فوت کند، نسبت به بقیه مدت واگذاري فضولی می باشد و نفوذ آن منوط به اجازه مالک است.
همچنین است در حبس مؤبد، یعنی طبقه سابق از محبوس لهم نمی توانند حق انتفاع را بیش از مدت حیات خود به دیگري واگذار نمایند، زیرا حق آنان محدود به زمان حیات است و هرگاه براي مدت بیش از زمان حیات خود آن را واگذار نمایند و در این مدت بمیرند، نسبت به بقیه مدت، واگذاري عقد نافذ نیست و فضولی می باشد و منوط به اجازه طبقه لاحق از محبوس لهم است و فوت طبقه سابق کشف می کند که مدت واگذاري تا آن زمان صحیح بوده است. هرگاه طبقه لاحق اجازه ندهد واگذاري مزبور باطل خواهد بود. (ماده ۴۹۷ قانون مدنی) مورد مزبور را نمی توان با مورد مالک قیاس کرد و گفت: چنانکه مالک می تواند ملک خود را براي مدت بیش از حیات خود به اجاره دهد و اجاره صحیح است اگر چه در ظرف مدت بمیرد، همچنین منتفع نیز می تواند حق انتفاع ملک را بیش از مدت حیات خود واگذار نماید، زیرا در مورد مالک منافع تمام مدت وجود مال، به تبع عین متعلق به مالک است و همچنان که مالک می تواند عین ملک را واگذار کند، می تواند براي هر مدتی آن را به اجاره بدهد. به خلاف مورد حبس مؤبد که مالک عین فقط حق انتفاع مدت حیات منتفع را به وی واگذار نموده و پس از فوت، حق انتفاع به طبقه بعد از او واگذار شده است.
